แอนติบอดีต่อต้านไข้หวัดใหญ่ B, โมโนโคลนอลของเมาส์

1.เซน ดา , พานิกราฮี บี , คาวาโอกะ วาย และคณะการสำรวจลำดับบริเวณรอยแยกของฮีแม็กกลูตินิน (HA) ของไวรัสไข้หวัดนก H5 และ H7: ลำดับกรดอะมิโนที่บริเวณรอยแยกของ HA เป็นเครื่องหมายของศักยภาพในการทำให้เกิดโรค (J)โรคนก, 1996, 40(2):425-437.
2.เบนตัน ดีเจ, แกมบลิน เอสเจ, โรเซนธาล พีบี และคณะการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างของฮีแมกกลูตินินไข้หวัดใหญ่ที่ pH ฟิวชั่นของเมมเบรน [J]ธรรมชาติ 2020:1-4.
3.1.ยามาชิตะ เอ็ม, คริสตัล เอ็ม, ฟิทช์ ดับเบิลยูเอ็ม, ปาลีส พี (1988)"วิวัฒนาการของไวรัสไข้หวัดใหญ่บี: การหมุนเวียนเชื้อสายร่วมและการเปรียบเทียบรูปแบบวิวัฒนาการกับไวรัสไข้หวัดใหญ่ A และ C"ไวรัสวิทยา163 (1): 112–22.ดอย:10.1016/0042-6822(88)90238-3.PMID 3267218.
4.2.โนบุซาวะ อี, ซาโตะ เค (เมษายน 2549)"การเปรียบเทียบอัตราการกลายพันธุ์ของไวรัสไข้หวัดใหญ่ A และ B ในมนุษย์"เจ วิโรล.80(7): 3675–78.ดอย:10.1128/JVI.80.7.3675-3678.2006.PMC 1440390 PMID 16537638
5.3.เฮย์ AJ, Gregory V, Douglas AR, Lin YP (2001)"วิวัฒนาการของไวรัสไข้หวัดใหญ่ในมนุษย์".ฟิลอส.ทรานส์ร.ซ.ลอนดอน.บี ไบโอล.วิทยาศาสตร์356 (1416): 1861–70.